ПРИМЕРЫ
1.4. Правосудие в отношении несовершеннолетних должно являться составной частью процесса национального развития каждой страны в рамках всестороннего обеспечения социальной справедливости для всех несовершеннолетних, одновременно содействуя таким образом защите молодежи и поддержанию мирного порядка в обществе.
1.4. Кәмелетке толмағандарға қатысты әділ үкім – әр мемлекеттің жан-жақты әлеуметтік әділдікті қамтамасыз ету жолындағы ұлттық дамуының бөлінбес бөлігі болуы тиіс, осылайша жастарды қорғау мен қоғамдағы бейбіт ғұмырды сақтауда ықпалдасуы керек.
4. 1) Часть I Правил касается общего управления заведениями и применима ко всем категориям заключенных, независимо от того, находятся ли последние в заключении по уголовному или гражданскому делу и находятся ли они только под следствием или же осуждены, включая заключенных, являющихся предметом "мер безопасности" или исправительных мер, назначенных судьей.
4. 1) Ережелердің I бөлімі мекемелерді жалпы басқаруға қатысты және қамауда қылмыстық немесе азаматтық істер бойынша отырғандар, әлде тек тергеудегілер немесе үкім шығарылғандар, судьялар «қауіпсіздік шаралары» деп таныған немесе түзеу шараларын тағайындаған адамдар екеніне қарамастан, қамаудағылардың барлық санатына қолданылады.
2) В части II излагаются правила, применимые к особым категориям, о которых говорится в каждом разделе. Однако правила, фигурирующие в разделе А, касающиеся осужденных заключенных, следует в равной степени применять и к категории лиц, о которых говорится в разделах В, С и Д, при условии, что они не противоречат правилам, разработанным для этих категорий, и улучшают положение последних.
2) II бөлімде әрбір тарауда айтылатын ерекше санаттағыларға қолданылатын ережелер мазмұндалады. Бірақ А тарауындағы үкім шығарылған қамаудағыларға қатысты ережелерді, егер бұл ережелер осы санаттағылар үшін жасақталған ережелерге қайшы келмесе және олардың жағдайын жақсартатын болса, В, С және Д тарауында айтылатын тұлғалар санатына да тең түрде қолданылуы керек.
2) К категории малолетних следует относить по крайней мере всех тех молодых заключенных, которые подлежат компетенции судов для малолетних преступников. Как правило, таких молодых людей не следует приговаривать к тюремному заключению.
2) Жас балалар санатына кем дегенде жас қылмыскерлерге арналған сот құзыретіне жататын жас адамдарды жатқызу керек. Әдетте бұндай жас адамдарға түрмеге қамау туралы үкім шығарылмауы тиіс.
с) неосужденных заключенных следует помещать отдельно от осужденных;
с) үкім шығарылмағандар сотталғандардан бөлек орналастырылуы тиіс
65. В обращении с лицами, приговоренными к тюремному заключению или другой подобной мере наказания, следует стремиться, учитывая продолжительность отбываемого ими срока, прививать им желание подчиняться законам и обеспечивать свое существование после освобождения. Обращение с ними должно укреплять в них чувство собственного достоинства и сознание своей ответственности.
65. Түрмеге қамау немесе соған ұқсас жазалау шарасына үкім шығарылған тұлғалармен қарым-қатынас, олардың мерзімін өтеу ұзақтығын ескере отырып, қамаудағыларға заңға бағыну мен бостандыққа шыққаннан кейін өзінің тіршілігін қамтамасыз ету ниетін қалыптастыруы тиіс. Оларға дұрыс қарай білу қамаудағылар бойында өзінің адамгершілік қадыр-қасиеті мен өз жауапкершілігін сезінуді нығайтуы тиіс.
2) В отношении каждого заключенного, приговоренного на достаточно продолжительный срок, директор должен получать как можно скорее по его принятии исчерпывающие сведения по вопросам, перечисленным в предыдущем пункте. Эти сведения должны всегда содержать доклад врача, по возможности сведущего в психиатрии, о физическом и психическом состоянии заключенного.
2) Директор едәуір түрде ұзақ мерзімге үкім шығарылған әрбір қамаудағы адамға қатысты алдыңғы тармақта аталған мәселелер бойынша мүмкіндігінше тез арада толық қамтылған жауап алуға тиіс. Бұл мәліметтерде әруақытта қамаудағының дене және психикалық жағдайы туралы мүмкіндігінше психиатрия жағынан білгір дәрігердің баяндауы болғаны дұрыс.
3. Передача заключенных должна осуществляться в тех случаях, когда правонарушение, влекущее за собой вынесение обвинительного приговора, наказуемо лишением свободы судебными властями как передающего государства (государства вынесения приговора), так и государства, которому заключенный передается (государства исполнения приговора), в соответствии с их национальными законодательствами.
3. Қамаудағыларды беру құқық бұзушыға үкім шығаратын беруші мемлекет (үкім шығарған мемлекеттер) сол сияқты қамаудағы адам берілетін мемлекет( үкімді орындаушы мемлекеттер) олардың ұлттық заңнамаларына сәйкес сот билігімен бостандықтан айырумен жазалайтын жағдайда ғана жүзеге асуы тиіс.
4. Запрос о передаче может быть сделан как государством вынесения приговора, так и государством исполнения приговора. Заключенный, а также его близкие родственники, могут сообщить любому из этих государств о своей заинтересованности в передаче. В этих целях договаривающиеся государства информируют заключенного о своих компетентных органах.
4. Беру туралы өтінімді үкім шығаратын мемлекет, сол сияқты үкімді орындаушы мемлекет те беруі мүмкін. Қамаудағы адам, сол сияқты оның жақын туысқандары бұл мемлекеттердің кез келгеніне өздерінің беру туралы мүдделі екендіктерін хабарлауы мүмкін. Осы мақсатта келіскен мемлекеттер өздерінің құзыретті органдары туралы қамаудағы адамға хабарлайды.
5. Передача зависит от согласия как государства вынесения приговора, так и государства исполнения приговора, и ее следовало бы основывать на согласии заключенного.
5. Беру үкім шығарған мемлекет, сол сияқты үкімді орындаушы мемлекеттің келісіміне байланысты және де бұны қамаудағы адамның келісіміне негіздеу жөн болады.
13. Лицо, переданное для исполнения приговора, вынесенного государством приговора, не может быть вновь привлечено к судебной ответственности в государстве исполнения приговора за то же деяние, в связи с которым был вынесен вступивший в силу приговор.
13. Үкім шығарған мемлекеттің үкімін орындау үшін берілген тұлғаның үкімді орындау мемлекетінде үкім күшіне енген әрекеті үшін соттық жауапкершілікке қайтадан тартылуы мүмкін емес.
15. В случае продолжения исполнения приговора государство исполнения приговора обязано соблюдать правовой характер и продолжительность меры наказания, как она была определена государством вынесения приговора. Однако, если приговор по своему характеру или продолжительности меры наказания является несовместимым с законодательством государства исполнения приговора, это государство может привести санкцию в соответствие с наказанием или мерой пресечения, которые предписываются его собственным законодательством за соответствующее правонарушение.
15. Үкімді орындау жалғасатын жағдайда үкімді орындау мемлекеті құқықтық сипатын және жаза шамасының ұзақтығын сақтауға міндетті. Алайда, егер үкім өзінің сипаты және жаза шамасының ұзақтығы жөнінде үкімді орындау мемлекетінің заңнамасына сәйкес келмесе, бұл мемлекет санкцияны тиісті құқық бұзушылыққа өз заңдарында көзделген жазаға немесе тию шарасына келтіруі мүмкін.
16. В случае изменения приговора государство исполнения приговора имеет право привести санкцию по ее характеру и продолжительности меры наказания в соответствие со своим национальным законодательством, должным образом учитывая приговор, вынесенный государством приговора. Вместе с тем санкция, предусматривающая лишение свободы, не может быть заменена имущественной санкцией.
16. Үкімді өзгерткен жағдайда үкімді орындау мемлекеті санкцияны жазаның сипаты мен ұзақтығы шамасын үкім шығарған мемлекеттің үкімін тиісті түрде есепке ала отырып, өз ұлттық заңнамасына сәйкес келтіруге құқығы бар. Сонымен бірге бостандықтан айыруды қарастыратын санкцияны мүліктік санкциямен ауыстыруға болмайды.
